Een bijzonderen reis naar Tel Aviv & Jeruzalem | 7-12 oktober 2022

Hoe het zo begon… met een enthousiast verhaal van papa dat Israël een van zijn mooiste reizen is geweest die hij heeft gemaakt. En zo kwam het idee om na zijn overlijden ook naar Israël te gaan. In zijn ‘voetsporen’. Een nagedachtenis. Gewoon omdat het zo trok om (ook!) te gaan. Geboekt voor in oktober (afgelopen weekend dus) met ook de datum 10 oktober in Israel, de verjaardag van mama. Dubbele puntenwaarde 😉

Hoe Israel was? Fantastisch. Samen met Arjan – alleen met z’n tweetjes. Dat was echt super fijn. Wat heerlijk om te merken en te voelen dat we het ‘gewoon’ nog steeds zo heerlijk vinden om samen te zijn en samen op stap te zijn. Blij zijn samen en het echt naar de zin hebben met elkaar. Het was een liefdevol weekje.

In Israël zijn met papa en mama in gedachten erbij vond ik ook heel fijn. Was dus niet gewoon een reisje. Het was echt wel een reis voor, met en door hen. Onderdeel van de verwerking #ofzoiets Had ook een beetje as van hen allebei meegenomen. Daar wilde ik misschien iets mee. Op een bijzondere plek. Is de hele reis mee geweest in mijn rugzak de hele dag. Maar kon het niet. Kon het niet vinden. Kon het niet strooien. Dus ‘ze’ zijn weer mee terug. Voelde te raar en ongemakkelijk om uit te strooien. Terwijl het dus helemaal niet raar voelt dat hun as nog bij mij in de rugtas zit. Is dat raar? Ik weet het ook allemaal niet. Krijgt uiteindelijk vast een plekje met precies het goed gevoel…

Laten we beginnen met het eten. Een belangrijk – misschien wel de belangrijkste – onderdeel van vakantie. Vind ik dan, he?!. En voor het eten kan je echt naar Israel. Het eten vond ik heerlijk! Heb echt echt echt heel heel lekker gegeten. Hoe lekker? Nou, onmeunig lekker. Ondanks de idiote prijzen. Een geldsmaak heeft het er gelukkig niet van gekregen. Heb mij alles heerlijk laten smaken! Beetje veel en uitbundig ook wel….benieuwd wat de weegschaal zegt (durf ik er überhaupt op te gaan staan?!). Wilde ook graag hun specialties proeven en laten die nou overwegend vol zitten met koolhydraten en suikers! En brood zijn ze hier ook dol op. Alles en overal met brood. En sausjes. Walhalla wat lekker. Zelfs de bloemkool was smullen.

De stad Tel Aviv was leuk, gezellig, sfeervol, vriendelijk, goeie vibe en een echt vakantiegevoel. We sliepen in een hotel in Old Jaffa en dat kan ik iedereen aanraden. Gezellig buurtje met het strand aan het einde van de straat. En in de avond een prachtige zonsondergang die in de zee zakt. Hoe romantisch 🙂

Omdat ik had gelezen dat Tel Aviv zo ontzettend duur is (en dat is het ook!) had ik gedacht dat het heel mooi, modern, hip en flitsend zou zijn. Dussss….ik dacht ik moet mijn mooiste jurkjes mee met alle hippe chicks daar. Maar wat bleek? Tel Aviv is helemaal geen mooie stad! Arjan zei steeds dat komt straks wel als we meer in het centrum zijn. Nou, guess again. Dat was niet zo. Ook het centrum leek op plekken wel een lelijke buitenbuurt. En mooi gekleed waren ze ook niet! Eerder alternatief dan modern. En vooral heel veel mensen in sportkleding. Dat leek wel de dresscode: een sport outfit. Veel mensen waren ook best wel heel sportief moet ik bekennen. Veel hardlopers en fitnessers (is dat een woord?). Aan het strand was om de paar meter een buiten-work-out-spot gebouwd waar echt (veel!) gebruik van werd gemaakt. Heb heel wat gespierde body’s gezien die in een Hollywood film niet zouden misstaan. Serieus. En als je zo’n sixpack hebt moet dat blijkbaar ook geshowd worden dus heel veel ‘stoere’ mannen langs zien rennen zonder shirt. Shirt moet uit! Dress-code nummer 2. In de horeca hadden ze ook een soort van dress-code en dat was vooral niet te netjes en als het even kan (en ook als het niet kon trouwens) zonder BH. Het oogde meer sjofel dan gekleed. En zoals je dus al had gelezen, dat was niet de inhoud van mijn koffer hahaha 😉 Mijn uitstraling was enorm DE toerist….niet te missen…. 

Overal in Tel Aviv voelde het sfeertje lekker aan. Lekkere vibe. Relaxt. Of komt dat omdat ze overal ‘gewoon’ joints roken? Heel apart dat ze naast je ‘gewoon’ joints rollen en roken. Helemaal normaal. Maar ja, misschien als in Nederland de drank ook zo duur zou zijn dat ik dan ook maar joints zou gaan roken? 

Tel Aviv hebben we eerst een dagje op de fiets verkend, vooral de kustlijn. Op die zaterdag was het sjabbat. Rustig op straat, vol op de stranden. Kilometers stranden. En genoeg terrasjes. Bier kan je bestellen vanaf ongeveer 9 euro en een wijntje begint bij ongeveer 11 euro. Een glas. Aangeschoten zijn we hier niet geworden 😉 Bolletje ijs 6 euro. Halve bloemkool kan je bestellen voor ‘maar’ 10 euro. Dan heb je beetje beeld bij wat ik bedoel met best duur. 

Zondag hebben we een zelfbedachte food-tour gedaan inclusief bezoek aan CarmelMarket. Zo leuk. En lekker! Hebben heel wat kilometers geslenterd van lekkere hapjes naar lekkere hapjes. En via de kust met de voetjes in het water de dag afsluiten met zonsondergang. Vol en voldaan naar bed en de wekker gezet en vroeg op voor…. 

… Jeruzalem. En dat was WoW. Echt WoW. Dat had ik niet verwacht. Dacht eerst dat de dagen Jeruzalem jammer zouden zijn om van Tel Aviv ‘af te halen’. Nou, dat was dus echt niet zo. Erg blij dat we daar om 05.20u de wekker voor hadden gezet voor een bijzondere guided dagtour. Wat mooi was het daar. Wat indrukwekkend. Wat een historie en ook wat een ingewikkelde historie. Bizar hoe geloof – wat zich dus vanuit alle geloven uit alle uithoeken precies daar afspeelt – ook weer zo’n verdeeldheid kan geven. Door duidelijke afbakening en afspraken is er een vorm van verdraagzaamheid, maar van verbinding of verbondenheid is geen sprake. 

In de Old City van Jeruzalem worden de 4 gebieden bewaakt door mannen en vrouwen met van die dikke mitrailleurs… te raar. Terwijl ze in essentie hetzelfde eren, vereren en hoop uit halen. Zo heb ik het daar in Jeruzalem wel gevoeld, als het beloofde land. Het is een plek met spirit en dat voel je. Dat zie je. Dat IS er. Er is denk ik geen plek op de wereld die hier op lijkt. Uniek. Echt uniek. Heel bijzonder. Had er nog wel langer kunnen en willen blijven. 
We hebben ook de western wall (klaagmuur) mogen aanschouwen. En ook helemaal bij mogen komen. Op een feestdag van de Joden dus dat was nog eens extra impressive. Het geloof werd echt belijdt in de vorm van een werkwoord. Met gedegen, gezang, gejammer, gehuil en gewapper met speciale planten. En weet niet hoe het kwam maar die dag waren bijna geen toeristen bij de klaagmuur en dat gaf het nog wel een extra intens sfeertje. 

Daarna liepen we door en kwamen we in het Moslim Kwartier. Totaal anders. Zwaarder. Drukkender. Ook nog een klein opstootje gezien van een kerel met de politiebewaking. Ik houd mij wel gedeisd hier! Voelt direct zo dreigend. Als daar nog eens de pleures uitbreekt dan is de ellende echt niet te overzien denk ik. Al die kleine gangetjes en ingesloten bebouwing…ppppff…spannend sfeertje. 

Ook de route ‘Via Dolores’ gelopen, de laatste meters van de kruizigingstocht van Jezus. Daar had ik dan weer gek genoeg niks mee. Wel met de kerk op het eind met de laatste rustplaats van Jezus. Nog meer had ik met de kerk die is gebouwd op de geboorteplek van Jezus in Bethlehem. Ook daar waren we. Sereen, simpel, ingetogen en gedienstig vond ik het. Bijzonder gevoel. Wel beetje jammer dat het alleen gaat om Jezus en niks over Maria. Ik bedoel, bevallen is niet niks toch? Hadden ze best beetje aandacht voor mogen hebben, de bijzondere rol ook van moeder Maria. Die heb ik er daar dan zelf maar bij vereerd als moeder tot moeder 😉

Bethlehem is trouwens weer de grond van de Palestijnen met allemaal muren, regels, inreisvoorwaarden en ook wisseling van tour-guide omdat die van Jeruzalem weer niet in Bethlehem mag en omgekeerd…. Voor ons bijna niet te begrijpen om zo met grenzen en begrenzen en verdeeldheid om te gaan. Ga hier niet de geschiedenis uitleggen (ik zou het niet eens kunnen al zou ik het willen), ondanks de enorme geschiedenis die daar dus vandaag de dag nog steeds van enorme impact is en het allemaal heel erg ingewikkeld maakt. Maakt het des te meer bijzonder dat wij ‘gewoon’ naar Duitsland de grens over fietsen zonder dat we zelfs doorhebben dat we een grens zijn overgegaan… 

En dan … komt ie….iets heel leuks… een soort ‘pretpark’. We gingen eind van de dag nog naar de Dode Zee. Hoe cool was dat zeg!! Volgens mij heb ik de 2 uur daar alleen maar met een big smile op mijn gezicht rondgelopen. Ik vond dat echt zo leuk. En mooi ook daar. Bloedheet ook. Na omkleden glibberend de Dode Zee in (lees: ik gleed al na nog geen 2 meter languit en gestrekt op mijn kont midden in de modder…). Ben maar op mijn kont verder geschoven. En toen….een paar meter verder lag ik daar dan daadwerkelijk in de Dode Zee te drijven en te dobberen!!! Moet je meegemaakt hebben om de fun ervan te ervaren. Goh wat vond ik dat geinig en ontzettend leuk zeg! Helemaal gaaf. En daarna natuurlijk de FULL treatment en hebben we ons helemaal ingesmeerd met modder. Is tegelijk een soort scrub dus ons huidje is er helemaal lekker zacht van geworden. En de bikini lekker smerig hahaha. Wat een leuke middag. Heb echt plezier gehad en en genoten. 

In de avond kwamen we nog terecht in een feest vanuit het Jodendom: Soekot. Met muziek, zang en dans. Ik houd ervan. Heerlijk uitbundig vanaf de leeftijd 2 tot 82. Allemaal samen. Arjan sloot ook nog even aan met zijn dansmoves (of iets wat daar op leek ;-)). Hilarisch. Staat op film. Tot vlaggen zwaaien aan toe. Uiteraard weer na een avondje super lekker eten. En een proost op de verjaardag van mama. Dat was ook deze 10 oktober (hele bijzondere dag) in Jeruzalem.

De volgende dag nog opnieuw even Jeruzalem door gewandeld. Helaas konden we niet naar de moskee. Allemaal bewaakt en afgesloten en als je de bewakers ziet ga je ook echt geen poging wagen. Dan maar vanaf een afstandje bekijken. Ook mooi 😉

Op weg naar de trein nog een (hele drukke!!) markt over geslenterd en nog meer lokaal eten geproefd (met heel veel koolhydraten en suiker wederom). Daarna met de mega speedy trein terug naar Tel Aviv met een laatste gezellige avond bij restaurant Ramesses, waar we de eerste avond ook waren begonnen met prosecco en lekkere hapjes. Voor vertrek naar huis nog een duik genomen in zee, uitgebreid ontbijt (nog meer eten!) en lopend naar het station. Hebben hier alles lopend gedaan of met OV. Zie je altijd zo veel meer! Had ik trouwens verteld dat ik een dag voor vertrek mijn enkel onbenullig had verstuikt? En we hier ongeveer 20.000 stappen per dag hebben gelopen? De bal zit dus nog steeds net zo enthousiast groot op mijn (beetje zere) enkel. Als we thuis zijn maar even rust geven…. 

En dan terug naar huis! Met op het vliegveld nog een bizarre gewaarwording. Het was allemaal al heel bijzonder deze dagen, maar dit was nog wel even een afsluiter van betekenis. Als ik eraan terug denk word ik nog weer emotioneel. Dankbaar ook. En ook op een gekke manier enorm vereerd om dit te mogen ervaren. Want terwijl ik de make-up shop in loop (daar moet ik altijd even naartoe op een vliegveld) hoor ik daar ineens Chris de Burgh door de muziekboxen zingen. Echt joh! Chris de Burgh??? WTF! Dat is DE muziek van papa. Wat we altijd draaiden op onze vakanties. En thuis. En in zijn auto. En op de uitvaart van mama. En op de uitvaart van papa. Bijna niemand kent volgens mij Chris de Burgh. Jij? Wij zijn ermee opgegroeid. Heb zelf ook altijd cd’s van hem gehad en hij staat nu in mijn playlist (hoe modern ;-)). En op deze reis in Tel Aviv die ik maak op aanraden en in nagedachtenis van papa wordt Chris de Burgh gedraaid op het vliegveld van vertrek. Bizar toch. Janken natuurlijk. Geen houden aan, tranen begonnen spontaan te stromen. Gelukkig kon ik daarna direct mijn make’up bijwerken 😉 Maar goed, ik geloof erin dat papa wilde zeggen ‘ik ben erbij, hoor…’

Dan nog even een afsluiting over ‘geloof’. Geloof!!! Dat is wat ik heb ervaren in Jeruzalem….: geloof! Ik weet niet eens hoe ik het in woorden moet opschrijven of omschrijven wat ik daar heb gezien, gevoeld en mee ben gevoed. Heb het geloof. Geloof in whatever. Gewoon GELOOF! Niet eens hoop. Dat dekt niet de lading. Niet hoop of hoopvol. Maar geloof en geloven. Heb het geloof en het zal blijken …Amen.